Ο δρόμος προς την απελευθέρωση..

     Πολλές φορές λέμε και έχουμε αισθανθεί ότι είμαστε "φυλακισμένοι" και θέλουμε την ελευθερία μας...ως φυλακή θεωρούμε τη δουλειά, τη ρουτίνα, άλλοι τα παιδιά, την οικογένεια, τον σύζυγο ή την παρέα και άλλοι όλη τους την ζωή..Αλήθεια πώς θα ήταν η ζωή χωρίς αυτή τη "φυλακή"; Πολλοί πιστεύουν η απόλυτη ευτυχία..ελευθερία=ευτυχία και ξεγνοισιά για πάντα..

    Έλα τώρα να σκεφτούμε: αλήθεια θα ήσουν πιο ευτυχισμένος χωρίς τα παιδιά σου; θα ήσουν πιο ευτυχισμένος χωρίς τη δουλειά σου; ένα διαζύγιο θα σήμαινε για σένα ευδαιμονία και γαλήνη; είσαι σίγουρος ότι η οικογένειά σου σε κρατάει φυλακισμένο; Νομίζω πως η φυλακή δεν είναι όλα αυτά αλλά το νόημα που έχεις δώσει σε όλα αυτά εσύ..Εάν θεωρείς ότι η δουλειά είναι καταπίεση, εάν θεωρείς ότι τα παιδιά σου απλά σε περιορίζουν, εάν μένεις στο γάμο σου για τα οικονομικά οφέλη ή από ανασφάλεια...Τότε δεν είναι αυτά η φυλακή αλλά εσύ..

                                     

     Προσωπικά πιστεύω πως μόνοι μας χτίζουμε τους τοίχους της φυλακής μας..κανείς δεν μας φυλακίζει χωρίς να το επιτρέψουμε άρα πάλι επιστρέφουμε στο θέμα της προσωπικής μας ευθύνης που τόσο υποστηρίζω. Κανείς δεν σε κρατάει δέσμιο σε τίποτα. ΕΙΣΑΙ ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις και μπορείς ανα πάσα στιγμή να αλλάξεις μια κατάσταση που δεν σε ευχαριστεί. Ναι, μπορείς. Αλήθεια. Αλλά....πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να παλέψεις γι' αυτό και να υποστείς τις συνέπειες εφόσον υπάρχουν. Σε πολλές συζητήσεις που κάποιος μου μιλάει για μια δύσκολη κατάσταση που βιώνει, εγώ προτείνω μια πρακτική λύση και η απάντηση που θα λάβω είναι σχεδόν στο 90% των περιπτώσεων: "Δεν γίνονται αυτά, δεν μπορώ.." Μιλάω για περιπτώσεις που μια γυναίκα μένει στο γάμο για τα δευτερογενή οφέλη, ένας άνδρας μένει στη δουλειά του γιατί έχει καλό μισθό αλλά είναι βαθιά δυστυχισμένος, μια κοπέλα μένει στην παρέα της ενώ την κακομεταχειρίζονται και την μειώνουν και πολλές άλλες περιπτώσεις που το άτομο απλά παραπονιέται και πιέζεται αλλά δεν απλώνει το χέρι να πιάσει το κλειδί της φυλακής του...Και ξέρετε γιατί; γιατί αυτό το κλειδί ξεκλειδώνει και άλλα κουτάκια...το κουτί της χαμηλής αυτοεκτίμησης, το κουτί της ματαιοδοξίας, το κουτί του φόβου να είμαστε μόνοι, το κουτί της ευθύνης..Ποιός τα θέλει όλα αυτά; αστο καλύτερα...

     Η φυλακή, λοιπόν, δεν είναι το γύρω περιβάλλον..δεν είναι η εξωτερική κατάσταση που βιώνουμε και μας πιέζει..Η φυλακή είναι ο φόβος μας να πάρουμε την ευθύνη της ζωής μας στα χέρια μας..να πούμε "επέλεξα αυτό γιατί έτσι ήθελα να κάνω..όχι γιατί έπρεπε ή γιατί με ανάγκασαν"! Ποιός μπορεί να κουβαλήσει αυτό το βάρος χωρίς φόβο κριτικής; αλλά, αλήθεια, πόση ελευθερία φέρνει αυτή η ευθύνη; πόση ελευθερία έχει να είσαι ο μόνος καπετάνιος στο καράβι σου που λέγεται ζωή; Για άλλη μια φορά, λοιπόν, η δύναμη βρίσκεται μέσα μας. Το κλειδί, ο χάρτης, το τιμόνι...όλα είναι μέσα μας. Δώστε δύναμη στον εαυτό σας και θα σας ανταμείψει..Στο 100% των περιπτώσεων!