29 Σεπ 2015

Ο δρόμος προς την απελευθέρωση..

     Πολλές φορές λέμε και έχουμε αισθανθεί ότι είμαστε "φυλακισμένοι" και θέλουμε την ελευθερία μας...ως φυλακή θεωρούμε τη δουλειά, τη ρουτίνα, άλλοι τα παιδιά, την οικογένεια, τον σύζυγο ή την παρέα και άλλοι όλη τους την ζωή..Αλήθεια πώς θα ήταν η ζωή χωρίς αυτή τη "φυλακή"; Πολλοί πιστεύουν η απόλυτη ευτυχία..ελευθερία=ευτυχία και ξεγνοισιά για πάντα..

    Έλα τώρα να σκεφτούμε: αλήθεια θα ήσουν πιο ευτυχισμένος χωρίς τα παιδιά σου; θα ήσουν πιο ευτυχισμένος χωρίς τη δουλειά σου; ένα διαζύγιο θα σήμαινε για σένα ευδαιμονία και γαλήνη; είσαι σίγουρος ότι η οικογένειά σου σε κρατάει φυλακισμένο; Νομίζω πως η φυλακή δεν είναι όλα αυτά αλλά το νόημα που έχεις δώσει σε όλα αυτά εσύ..Εάν θεωρείς ότι η δουλειά είναι καταπίεση, εάν θεωρείς ότι τα παιδιά σου απλά σε περιορίζουν, εάν μένεις στο γάμο σου για τα οικονομικά οφέλη ή από ανασφάλεια...Τότε δεν είναι αυτά η φυλακή αλλά εσύ..

                                     
     Προσωπικά πιστεύω πως μόνοι μας χτίζουμε τους τοίχους της φυλακής μας..κανείς δεν μας φυλακίζει χωρίς να το επιτρέψουμε άρα πάλι επιστρέφουμε στο θέμα της προσωπικής μας ευθύνης που τόσο υποστηρίζω. Κανείς δεν σε κρατάει δέσμιο σε τίποτα. ΕΙΣΑΙ ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις και μπορείς ανα πάσα στιγμή να αλλάξεις μια κατάσταση που δεν σε ευχαριστεί. Ναι, μπορείς. Αλήθεια. Αλλά....πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να παλέψεις γι' αυτό και να υποστείς τις συνέπειες εφόσον υπάρχουν. Σε πολλές συζητήσεις που κάποιος μου μιλάει για μια δύσκολη κατάσταση που βιώνει, εγώ προτείνω μια πρακτική λύση και η απάντηση που θα λάβω είναι σχεδόν στο 90% των περιπτώσεων: "Δεν γίνονται αυτά, δεν μπορώ.." Μιλάω για περιπτώσεις που μια γυναίκα μένει στο γάμο για τα δευτερογενή οφέλη, ένας άνδρας μένει στη δουλειά του γιατί έχει καλό μισθό αλλά είναι βαθιά δυστυχισμένος, μια κοπέλα μένει στην παρέα της ενώ την κακομεταχειρίζονται και την μειώνουν και πολλές άλλες περιπτώσεις που το άτομο απλά παραπονιέται και πιέζεται αλλά δεν απλώνει το χέρι να πιάσει το κλειδί της φυλακής του...Και ξέρετε γιατί; γιατί αυτό το κλειδί ξεκλειδώνει και άλλα κουτάκια...το κουτί της χαμηλής αυτοεκτίμησης, το κουτί της ματαιοδοξίας, το κουτί του φόβου να είμαστε μόνοι, το κουτί της ευθύνης..Ποιός τα θέλει όλα αυτά; αστο καλύτερα...

     Η φυλακή, λοιπόν, δεν είναι το γύρω περιβάλλον..δεν είναι η εξωτερική κατάσταση που βιώνουμε και μας πιέζει..Η φυλακή είναι ο φόβος μας να πάρουμε την ευθύνη της ζωής μας στα χέρια μας..να πούμε "επέλεξα αυτό γιατί έτσι ήθελα να κάνω..όχι γιατί έπρεπε ή γιατί με ανάγκασαν"! Ποιός μπορεί να κουβαλήσει αυτό το βάρος χωρίς φόβο κριτικής; αλλά, αλήθεια, πόση ελευθερία φέρνει αυτή η ευθύνη; πόση ελευθερία έχει να είσαι ο μόνος καπετάνιος στο καράβι σου που λέγεται ζωή; Για άλλη μια φορά, λοιπόν, η δύναμη βρίσκεται μέσα μας. Το κλειδί, ο χάρτης, το τιμόνι...όλα είναι μέσα μας. Δώστε δύναμη στον εαυτό σας και θα σας ανταμείψει..Στο 100% των περιπτώσεων!

28 Σεπ 2015

Τοξικοί άνθρωποι..γιατί και τί...;

     Έχουμε όλοι νιώσει ότι βρισκόμενοι μαζί με κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους, φίλους, συναδέλφους, συγγενείς ακόμη και οικογένεια..δεν νιώθουμε...ο εαυτός μας. Έχουμε ένταση, εκνευρισμό, άσχημη ή πεσμένη διάθεση και ένα αίσθημα ασφυξίας. Είναι εκείνοι που εάν τους πούμε ότι κάτι καλό έχει συμβεί θα αντιδράσουν...κάπως παράξενα, άγαρμπα..είναι εκείνοι που εάν μας συμβεί κάτι κακό θα αντιδράσουν αμέσως τρέχοντας να μας προσφέρουν έναν ώμο να κλάψουμε. Νιώθουμε το βλέμμα τους πάνω μας σα στιλέτο και κάποιες φορές τους φοβόμαστε ή τους αποφεύγουμε..Ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι;

     Είναι οι λεγόμενοι "τοξικοί" άνθρωποι. Ωστόσο, προσωπικά, δεν μου αρέσει να θεωρώ κανέναν άνθρωπο "τοξικό" ή "κακό". Κατά κύριο λόγο είναι ο συνδυασμός μας με αυτό τον άνθρωπο που γεννά μια...τοξικότητα. Ας πούμε ότι εμείς δεν ταιριάζουμε ή δεν μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι πλάι σε αυτούς τους ανθρώπους.





Τί είναι αυτό που κάνει αυτούς τους ανθρώπους τοξικούς; Οι τοξικοί άνθρωποι είναι άνθρωποι με κόμπλεξ (συμπλέγματα) και άσχημους τρόπους. Είναι οι άνθρωποι που νιώθουν να απειλούνται από την ευτυχία μας, που νιώθουν καλά όταν μας εξουσιάζουν, που θεωρούν ότι εκείνοι ξέρουν και πράττουν καλύτερα και μας υποτιμούν. Οι τοξικοί άνθρωποι είναι ανταγωνιστές, ζηλεύουν, δεν νοιάζονται για εμάς και το καλό μας, μας εκμεταλλεύονται και πολλές φορές μας κάνουν να νιώθουμε άσχημα. Πολλά άρθρα μιλούν για τα είδη των τοξικών ανθρώπων: ο αλαζόνας, ο ζηλιάρης, ο μάρτυρας, ο ελεγκτικός, ο επικριτικός, ο αρνητικός..Μπορώ να σκεφτώ πολλούς ανθρώπους αλλά το χρησιμότερο είναι να σκεφτούμε το γιατί; φτάνει άραγε μόνο μια κατηγοριοποίηση τέτοιου είδους για να νιώσω καλύτερα; ναι, ο άνθρωπος από τη φύση του όταν μπορεί να εξηγήσει μια συμπεριφορά (ή ένα φαινόμενο) νιώθει μεγαλύτερο έλεγχο της κατάστασης αλλά έτσι είναι στ αλήθεια; γιατί κάθε φορά νιώθω να πνίγομαι ενώ ξέρω απέξω και ανακατωτά τις "κατηγορίες τοξικών ανθρώπων";; γιατί κάθε φορά φεύγω με θυμό ή μούδιασμα ή λύπη, ενώ ξέρω τί υπάρχει στη βάση της τοξικότητας; Τί κοινό έχουν όλοι αυτοί οι τοξικοί άνθρωποι της ζωής μου; Εμένα!

     Το κλειδί προς την ελευθερία και την καλύτερη ψυχική κατάσταση είναι να αλλάξω εγώ. Ο τοξικός άνθρωπος δεν αλλάζει, δεν μπορεί και δεν θέλει. Είναι δικός του αγώνας εάν θέλει να αλλάξει και να συνειδητοποιήσει ότι τρέφεται από τους γύρω του με τον χειρότερο τρόπο-ειδικά εάν είναι ο γονιός ή ο σύντροφός-. Το δικό μου έργο είναι να αλλάξω ΕΓΏ. Γιατί μένω; γιατί ανέχομαι; γιατί δεν αντιδρώ; Σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντήσω για να βιώσω αλλαγή στους ανθρώπους γύρω μου. Έλκω και ασυνείδητα διαλέγω αυτούς που έχω στη ζωή μου..άρα το ερώτημα δεν είναι τί κάνω για να ξεφορτωθώ έναν τοξικό άνθρωπο (αυτό θα το κάνω εύκολα όταν βρώ τη δύναμη) αλλά γιατί τους τραβώ στη ζωή μου; γιατί τους δέχομαι ενώ με μειώνουν και με ρίχνουν; τί μου προσφέρουν πραγματικά; τί παίρνω από αυτή τη σχέση; Προσοχή: σε κάθε σχ'εση υπάρχει ένα όφελος (ψυχολογικό ή υλικό). Πάντα κάτι μας προσφέρει και αυτό είναι που πρέπει να αναλογιστεί ο καθένας μας..εχθές άκουσα σε μια θεατρική παράσταση την πολύ σοφή φράση: "Η συνήθεια είναι ο καλύτερος σιγαστήρας"..συνήθεια, φόβος, χαμηλή αυτοεκτίμηση...Βρείτε το και τα ξαναλέμε..
     
    *Το άρθρο αυτό βασίστηκε στην πρόταση ενός πιστού αναγνώστη και τον ευχαριστώ πολύ γι αυτό. Θα ακολουθήσει μια σειρά για το θέμα "Τοξικοί άνθρωποι". Το σημερινό άρθρο έχει απλό στόχο να ερεθίσει τη σκέψη και τον προβληματισμό για περαιτέρω ανάλυση..

26 Σεπ 2015

Οι σκοτεινές σκέψεις σημαίνουν βελτίωση;


     Πρόσφατες έρευνες αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι καλοί στο να αποσπούν την προσοχή τους σχετικά με θέματα θανάτου. Οι ψυχολόγοι Wisman, Heflick και Goldenberg (2015) μίλησαν για την "υπαρξιακή δραπέτευση", η οποία λέει ότι οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι καλύτεροι στο να αγνοούν ή να επεξεργάζονται υπενθυμίσεις της θνησιμότητάς τους, δηλαδή ότι κάποια μέρα θα πεθάνουν και οι ίδιοι. Όταν λέμε "υπενθυμίσεις" εννοούμε θανάτους ή ασθένειες που ακούμε καθημερινά γύρω μας και αυθόρμητα ο καθένας σκέφτεται το δικό του θάνατο, έστω και για μια στιγμή..

     Οι ερευνητές έκαναν 5 έρευνες, στις 4 πρώτες όταν σε άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση θύμιζαν την θνησιμότητά τους, αυτοί είχαν την τάση να στρέφουν την προσοχή τους στους άλλους και όχι στον εαυτό. Δηλαδή μεταβίβαζαν το κέντρο βάρους τους στους γύρω τους και όχι μέσα τους ως τρόπο άμυνας. Στην πέμπτη έρευνα, οι ερευνητές ζήτησαν στους συμμετέχοντες να γράψουν για τον θανατό τους και μετά τους δινόταν η ευκαιρία να πιούν αλκοόλ. Παρατηρήθηκε, λοιπόν, ότι τα άτομα με χαμηλή αυτοπεποίθηση κατανάλωναν μεγαλύτερες ποσότητες αλκοόλ από τα άτομα με υψηλή ή μέτρια αυτοπεποίθηση (Wisman et al., 2015). 


      Γιατί αυτά τα ευρήματα είναι ενδιαφέροντα; γιατί δείχνουν να καταρρέει η "ταμπέλα" ότι τα δυσλειτουργικά άτομα, με ψυχολογικές δυσκολίες έχουν αρνητικές σκέψεις και τα λειτουργικά άτομα χαρακτηρίζονται από "ευτυχία". Στην πραγματικότητα, ένα υγιές άτομο μπορεί, αρκετά συχνά, να βιώσει άγχος και ανησυχία (π.χ. όταν σκέφτεται τον θάνατό του) διότι μπορούν να ανεχτούν μια πιο ευρεία και βαθειά γκάμα συναισθημάτων. Ο ψυχολόγος Abraham Maslow μάλιστα θεωρεί ότι ένα σημαντικό στοιχείο της ζωής έχοντας κατά νού ότι θα πεθάνουμε κάποια μέρα, είναι ότι το κάθετι αποκτά διπλή αξία και γίνεται διπλά πολύτιμο. Το να κοιτάζουμε στα μάτια την ευαλωτότητά μας μας κάνει πιο δυνατούς και μας χαρίζει τη μαγεία στη ζωή μας. 

     Μην φοβάστε να κάνετε τέτοιες σκέψεις, λοιπόν..δεν σημαίνει ότι έχετε ίσως κατάθλιψη ή μελαγχολία, Μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο, αλλά μπορεί και όχι. Εξαρτάται πάντα από το πώς διαχειριζόμαστε αυτές τις σκέψεις και τί κάνουμε από κεί και ύστερα. Κλείνομαι στο σπίτι μου, στον εαυτό μου και θρηνώ που κάποια μέρα θα πεθάνω;ναι..ίσως να διανύω καταθλιπτικό επεισόδιο. Αποφασίζω να γίνω πιο απαιτητικός από τη ζωή και να ζώ στο έπακρο γιατί ξέρω ότι δεν θα ζώ για πάντα; υγιής και πολύ λειτουργική σκέψη. 

     Κάποιος έγραψε κάποτε σε ένα βιβλίο: "Αγκάλιασε τους δαίμονες σου, γιατί θα σε δαγκώσουν"..Όπως το παιδί μας..αν δεν του δώσουμε αγάπη θα έρθει μια μέρα που θα μας "τιμωρήσει"..έτσι και οι σκοτεινές μας σκέψεις..είναι οι ανώριμες πτυχές μας, είναι τα σκοτεινά παιδιά που ζούν μέσα μας..Αγκαλιάστε τα.


*Το παρόν άρθρο βασίστηκε βιβλιογραφικά στην ψυχολόγο Jessica Grogan. 

21 Σεπ 2015

Τα είδη των ορίων και πώς επηρεάζουν τις σχέσεις μας..

     Τα πολύ μικρά παιδιά δεν έχουν όρια και δεν μπορούν να προστατευτούν από τους γύρω τους ή να ελέγξουν τον εαυτό τους. Οι γονείς πρέπει να προστατεύουν τα παιδιά τους από τους γύρω και να αντιτίθενται με σεβασμό στις κακοποιητικές συμπεριφορές του παιδιού τους. Όμως παιδιά που μεγάλωσαν σε δυσλειοτυργικές οικογένειες συνήθως "υποφέρουν" από δυσλειτουργικά όρια τα οποία μπορούν να χωριστούν σε 4 μεγάλες κατηγορίες: 1. Ανύπαρκτα Όρια, 2. Ελλατωματικά Όρια, 3. Τείχη αντί για όρια, 4. Μετακίνηση από ανύπαρκτα όρια σε τείχη και το αντίστροφο. Ας τα δούμε ένα ένα: 
      1. Ανύπαρκτα Όρια: Οι άνθρωποι με ανύπαρκτα όρια δεν έχουν αίσθηση της κακοποίησης που τους ασκείται ή που ασκούν. Δυσκολεύονται να πούν όχι και επιτρέπουν κάθε είδους σωματική, συναισθηματική ή και λεκτική κακοποίηση. Θεωρούν πως δεν έχουν το δικαίωμα να πούν: "Σταμάτα!" ή "Δεν ευθύνομαι εγώ για τα συναισθήματα ή τις σκέψεις σου". 

     2. Ελλατωματικά Όρια: σε αυτή την περίπτωση κάποιες φορές το άτομο μπορεί να βάλει όρια και να φροντίσει τον εαυτό του μη κάνοντας κάτι που δεν θέλει και κάποιες φορές με κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους το άτομο μοιάζει να χάνει την ικανότητα να οριοθετήσει. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να πει όχι στο παιδί του αλλά να μην μπορεί να οριοθετήσει μια φιγούρα εξουσίας όπως ο γονέας ή το αφεντικό. 

    3. Τείχη αντί για Όρια: υπάρχουν 4 τείχη που βάζουν οι άνθρωποι γύρω τους, αντί για ένα ακέραιο όριο. Τα τείχη είναι αδιαπέραστα και δημιουργούν δυσκολία στις κοινωνικές σχέσεις του ατόμου. Τα 4 τείχη είναι Θυμός, Φόβος, Σιωπή και Λόγια. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν ένα τείχος θυμού λειτουργούν σαν να στέλνουν το μήνυμα "Μην με πλησιάσεις γιατί θα εκραγώ. Μπορεί να σου βάλω τις φωνές γι αυτό πρόσεχε τι λες!" Έτσι οι άλλοι φοβούνται και δεν πλησιάζουν πραγματικά το άτομο. Το τείχος του Φόβου δείχνει έναν άνθρωπο να υποχωρεί από φόβο στους γύρω του. Είναι σαν να στέλνει το μήνυμα: "Μη με πλησιάζεις γιατί είμαι πολύ εύθραυστος". Δυστυχώς αυτό το τείχος όχι απλά δεν διώχνει αλλά έλκει άτομα που εκμεταλλέυονται ή κακοποιούν στις σχέσεις τους. Το άτομο με το τείχος της Σιωπής θα κάτσει σιωπηλό σε μια παρέα και θα παρατηρεί τους γύρω του, αντί να συμμετέχει, και, τέλος, το άτομο με το τείχος των Λόγων, συνεχώς θα μονολογεί και θα μονοπολεί μια κουβέντα εμποδίζοντας τον άλλο να συμμετάσχει. 

    4. Η μετακίνηση από ένα τείχος σε ανύπαρκτα όρια συμβαίνει συνήθως όταν το άτομο νιώθει ότι έχει "ανοιχτεί" πολύ και κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος. 

     Η έλλειψη ορίων ή η χρήση τείχους αντί για όριο δημιουργεί προβλήματα στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Τα ανύπαρκτα όρια γεννούν την εκμετάλλευση, το ψυχικό "στράγγισμα" ή την κακοποίηση. Η χρήση τείχους, από την άλλη μεριά, προσφέρει στερεή προστασία στο άτομο αλλά του στερεί τη δυνατότητα να νιώσει οικειότητα και ψυχική εγγύτητα με τους αγαπημένους του ανθρώπους. Σκεφτείτε, λοιπόν, σήμερα, εσείς σε ποια "κατηγορία" ανήκετε και τί μπορείτε να κάνετε για να μην ακολουθήσετε αυτή την κατηγορία στο μέλλον...Τροφή για σκέψη...



                                                           



17 Σεπ 2015

Κόβομαι για...μένα.Ποίοι ειναι η λόγοι του αυτοτραυματισμού και σε τί "εξυπηρετεί";

     Το σημερινό θέμα σήμερα είναι ένα δύσκολο και καλά κρυμμένο ζήτημα στην ελληνική οικογένεια. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις αυτοτραυματισμού, ειδικά στην εφηβεία, αλλά τις περισσότερες φορές παραμένει στο σκοτάδι ακόμη και από τους ίδιους τους γονείς. Δεν χρειάζεται, θεωρώ, να πούμε πολλά για το τί είναι ο αυτοτραυματισμός, αλλά είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι είναι δευτερογενές αποτέλεσμα, προκύπτει δηλαδή ως "τρόπος αντιμετώπισης" της κατάθλιψης, του άγχους και των διατροφικών διαταραχών. 

     Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον αυτοτραυματισμό, μπορείτε να μου το ζητήσετε στα σχόλια σας, αλλά σήμερα θα αφιερώσουμε αυτό το άρθρο στα οφέλη του αυτοτραυματισμού, δηλαδή τί "κερδίζει" το άτομο που αυτοτραυματίζεται.
  • Πόνος: το άτομο που βιώνει έντονο άγχος ή κατάθλιψη ή άλλα΄συναισθηματα που η έντασή τους είναι τόσο μεγάλη που τους προκαλεί μούδιασμα, αυτοτραυματίζονται για να ΜΗΝ έχουν αυτό το μούδιασμα, για να μπορέσουν να "απελευθερωθούν" νιώθοντας κάτι, έστω και σωματικό.
  • Ο αυτοτραυματισμός είναι πράξη Θυμού: εάν ο πατέρας μου με κακοποιεί συναισθηματικά αλλά δεν θέλω να τον βλάψω ή να αντιδράσω θα αυτοτραυματιστώ. Ο αυτοτραυματισμός εδώ είναι ένας τρόπος εκδήλωσης του θυμού προς τα μέσα, μιας και το άτομο δεν θέλει να τον εκφράσει προς τα έξω. Στην περίπτωση της διατροφικής διαταραχής, μπορεί το άτομο να αυτοτραυματίζεται ως τιμωρία επειδή κάτι έφαγε ή ως ανακούφιση σε σκέψεις που προκαλούν μεγάλο άγχος, όπως ότι θα παχύνει. 
  • Είναι λίγο "παράξενο" αλλά μια πολύ συχνή χρήση του αυτοτρυματισμού είναι ως "διαφυγή". Όπως στην χρήση ναρκωτικών ή αλκοολ, το άτομο θα αυτοτραυματιστεί για να "ξεφύγει" από κάτι επίπονο που βιώνει. Συνηθέστερα μια περίπτωση σεξουαλικής/σωματικής/συναισθηματικής κακοποίησης. Επειδή το σώμα, ως αντίδραση στον πόνο, παράγει ενδορφίνες για να χαλαρώσει και να ηρεμήσει, ο αυτοτραυματισμός προκαλεί μια αίσθηση ανακούφισης (στιγμιαίας) στο άτομο.
  • Τέλος, υπάρχει η περίπτωση (που δυστυχώς αυξάνεται στις μέρες μας) το άτομο και ειδικά ο έφηβος να αυτοτραυματίζεται για να το δείξει στους άλλους, για να τραβήξει την προσοχή και την φροντίδα. Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι αυτό δεν σημαίνει ότι το άτομο δεν χρειάζεται βοήθεια. Είναι μια σιωπηλή πρόσκληση για βοήθεια από το άτομο που δεν μπορεί αλλιώς να την ζητήσει. Στην εφηβεία αυτό το φαινόμενο είναι σύνηθες και θέλει μεγάλη παρατήρηση από την μεριά των γονέων. 
Ο αυτοτραυματισμός δεν είναι δύναμη..είναι μια αδυναμία του ατόμου να εκφραστεί με άλλο, πιο λειτουργικό και υγιή τρόπο. Πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας και ο αυτοτραυματισμός είναι μια πράξη που δείχνει το ακριβώς αντίθετο. Εάν παρατηρήσετε κάτι στους φίλους, τα παιδιά ή τους συμμαθητές σας, μιλήστε ανοιχτά σε κάποιον ενήλικα και ζητήστε βοήθεια. Πολλές φορές μπορεί να συμβεί κάποιο σοβαρό ατύχημα από την εν λόγω συμπεριφορά και τα άτομα που αγαπούμε να βρεθούν σε κίνδυνο. Μην το αγνοούμε, μην το αφήνουμε να συνεχιστεί..

Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Μεγαλώνοντας από ένα ναρκισσιστή γονέα..6 αποτελέσματα..

     Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας είναι μια διαταραχή κατά την οποία το άτομο ασχολείται συνεχώς με τον εαυτό του, νιώθει ότι ε...