Το σημερινό άρθρο είναι αρκετά δύσκολο και με το άγχος θανάτου να κατακλύζει τους περισσότερους από εμάς (συνειδητά ή ασυνείδητα) ξέρω ότι λίγοι θα βρουν το θάρρος να το διαβάσουν Ωστόσο, ήταν αίτημα από κάποιον από εσάς και νιώθω χαρά και υποχρέωση να μιλήσω γι αυτό.
Όταν μιλάμε για μια θανατηφόρα ασθένεια, όπως είναι το AIDS, ο καρκίνος, η άνοια, ή και ο χρόνιος πόνος, το πάρκινσον κ.τ.λ. όλοι ξέρουμε ότι ο ιατρός, το νοσηλευτικό προσωπικό, οι κοινωνικοί λειτουργοί είναι αυτοί που πρωτοστατούν και κουράρουν τον ασθενή ή μιλούν με την οικογένειά του για διάφορα ζητήματα που ανακύπτουν κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί και ο ρόλος του ψυχολόγου όσον αφορά τη συμπαράσταση ατόμων με χρόνιες και θανατηφόρες νόσους.
Πολλές φορές, ειδικά στα τελευταία στάδια ζωής του ατόμου, το άτομο δέχεται θεραπείες χωρίς να του γίνεται σαφές τί είναι και ποιός ο ρόλος τους. Μετά από αρκετά τέτοια "λάθη" του ιατρικού χώρου, οι ψυχολόγοι μπήκαν ενεργά στη νοσοκομειακή φροντίδα ως μέρος της ψυχολογικής συμπαράστασης αλλά και εκπαίδευσης των ασθενών. Ποιούς ρόλους μπορεί να πάρει, λοιπόν, ένας ψυχολόγος σε τέτοιες ασθένειες:
#1. Κλινικό ρόλο: οι ψυχολόγοι βοηθούν τον ασθενή να αντιμετωπίσει την κατάθλιψη και το άγχος του, συμπτώματα πολύ κοινά σε θανατηφόρες ασθένειες. Επίσης, ο ψυχολόγος βοηθά τους φροντιστές του ασθενή ή την οικογένειά του για να εκφράζει τα συναισθήματά της με τον σωστό τρόπο και πώς να είναι καλοί ακροατές. Τέλος, ο ψυχολόγος βοηθά τα άτομα να διαχειριστούν θέματα πένθους, απώλειας, στρες και κατάθλιψης που συχνά χτυπούν την πόρτα σε τέτοιες περιπτώσεις.
#2. Εκπαιδευτικό ρόλο: Ο ψυχολόγος εκπαιδεύει τους ανθρώπους για το πένθος, την απώλεια και την κατανόηση διαφορών ανάμεσα στην φυσιολογική θλίψη και στην κλινική κατάθλιψη στο τέλος της ζωής των ασθενών. Στην Αμερική υπάρχει δίκτυο εκπαιδευτών ψυχολόγων που βοηθούν άτομα που φτάνουν στο τέλος της ζωής τους και φυσικά τις οικογένειές τους.
#3, Ερευνητικός ρόλος: οι ψυχολόγοι έχουν παίξει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην έρευνα στα θέματα που αφορούν θανατηφόρες ασθένειες, όπως άγχος θανάτου, λήψη σημαντικών αποφάσεων στο τέλος της ζωής των ασθενών, ψυχολογικές επιπτώσεις του πόνου, τρόπους βελτίωσης της ποιότητας ζωής των ατόμων με πόνο, συμπαράσταση στους φροντιστές των ασθενών κτλ. Μια από τις έρευνες αυτές για παράδειγμα έδειξε ότι τα άτομα που δεν έδειξαν έντονο πένθος μετά την απώλεια δεν βρίσκονταν σε κίνδυνο για παθολογικές αντιδράσεις πένθους, δηλαδή για χρόνιο πένθος.
Σε γενικές γραμμές, ο ρόλος του ψυχολόγου στις δύσκολες αυτές περιπτώσεις είναι να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του ατόμου, να του εξηγεί πολύπλοκους ιατρικούς όρους, να το υποστηρίζει να το μαθαίνει να αντιμετωπίζει το πιθανό άγχος και την πιθανή κατάθλιψή που ίσως προκύψουν. Από την άλλη, μπορεί να στηρίζει τους φροντιστές του ατόμου και να τους διδάξει πως να στηρίζουν τον ασθενή, γιατι βλέπουμε πολλές περιπτώσεις όπου υπάρχει σωματική φροντίδα αλλά συναισθηματικά το άτομο απομονώνεται και πολλές φορές γίνεται στόχος εξαιτίας του θυμού που βιώνουν οι φροντιστές του, κάτι απόλυτα φυσιολογικό αλλά χρήζει σωστής διαχείρισης.
Μην φοβάστε, λοιπόν να ζητήσετε βοήθεια και όχι μόνο ιατρική. Η ψυχή του ατόμου δεν νοσεί σε αντίθεση με το σώμα του, για αυτό τα άτομα αυτά χρειάζονται ψυχολογική και συναισθηματική στήριξη. Βοηθήστε μας να σας βοηθήσουμε.
Σημείωση: το σημερινό άρθρο βασίστηκε σε δεδομένα και πληροφορίες από το www.apa.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου