Όρια και Αγάπη...αλληλένδετα ή αλληλοαποκλειόμενα;

     Ο τίτλος μιλάει από μόνος του..Εσείς τί πιστεύετε; Μπορείς να πεις σε κάποιον "Όχι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό, δεν θέλω.." και να τον αγαπάς; Η ενοχική φωνή μέσα μας (βέβαια εξαρτάται από τον τρόπο που μεγάλωσε ο καθένας) θα έλεγε ένα μεγάλο και κατηγορηματικό ΟΧΙ, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ΦΥΣΙΚΑ ΝΑΙ..Για να δούμε..

   Σύμφωνα με την εκπληκτική Lisa A. Romano, Αμερικανίδα σύμβουλο που ειδικεύεται σε αλκοολικές οικογένειες και οικογένειες με ναρκισσιστές γονείς και αλληλεξάρτηση, από την παιδική μας ηλικία οι γονείς μας μας "προγραμμάτισαν"  με βάση τις δικές τους αξίες, πεποιθήσεις και απόψεις για τη ζωή. Αυτό το matrix δεν είναι δικό μας αλλά είναι περασμένο σε εμάς μέσα από την συμβίωση με την υπόλοιπη οικογένειά μας. Ζώντας με μια ναρκισσιστική μητέρα ή πατέρα ή με ενοχικούς γονείς μπορούμε να αποκτήσουμε μια αρκετά λανθασμένη άποψη και στάση για το τί είναι όρια και γιατί υπάρχουν στη ζωή μας. 

      Τα όρια υπάρχουν γιατί ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε με την μαγική ικανότητα να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων ανθρώπων, ναι, ναι,ούτε και των αγαπημένων του!Έτσι, υπάρχουν τα όρια, για να δούμε μέχρι που "μας παίρνει", πού είναι η κόκκινη γραμμή του ανθρώπου απέναντί μας και η δικιά μας. Ένα είναι σίγουρο...ως Έλληνες όλοι και όλες θα έχετε δεί ότι τα όρια είναι κάτι "σκοτεινό" στις ελληνικές οικογένειες. Η ελληνίδα μάνα είναι γνωστή καταπατητής!

     Παρόλ' αυτά τα όρια δείχνουν και φέρνουν υγεία και ισορροπία μέσα σε μια σχέση. Σε κάποια σπίτια, το να κλειδώνεσαι στο δωμάτιό σου, ακόμη και ως έφηβος, σήμαινε κάτι κακό: τί έχεις; είσαι ερωτευμένη; σε πλήγωσε κανείς; κρύβεις κάτι; Η ανακοίνωση του φοιτητή ότι θα φύγει από το πατρικό σπίτι ίσως βρεί μια απάντηση του τύπου: τί παράπονο έχεις από εμάς; όλα δεν τα έχεις εδώ; τί σου κάναμε; Ο άνθρωπος που έχει όρια απαντά πολύ διαφορετικά σε αυτές τις περιπτώσεις από έναν άλλο που δεν έχει μάθει να τα θέτει. 

     Ο φόβος ότι θα χάσουμε ή θα τσακωθούμε με τον απέναντί μας είναι ένα πολύ σημαντικό εμπόδιο για την οριοθέτηση του γονέα, φίλου, αφεντικού ή συντρόφου. Πιστεύουμε, εσφαλμένα, ότι εάν αρνηθούμε κάτι ή πούμε ότι δεν θέλουμε να κάνουμε το x πράγμα σε κάποιον ή με κάποιον, π.χ. να πάμε σε μια συναυλία, να πάμε μια εκδρομή κτλ. αυτόματα αυτό θα σημαίνει ότι απορρίπτουμε τον άλλον και ίσως νιώσει ότι δεν τον αγαπάμε. Νιώθουμε ενοχές, νιώθουμε κακοί, σκεφτόμαστε τα σενάρια "Και αν πήγαινα....;". Τελικά, κάνουμε κάτι με το ζόρι, δεν διασκεδάζουμε και νιώθουμε θυμό. Τα όρια ωστόσο δείχνουν αγάπη προς τον εαυτό. Εάν το άτομο που έχουμε απέναντί μας ταυτίζει τα "χατήρια" ή ότι άλλο με την αγάπη, και από την οριοθέτηση θεωρεί ότι απορρίπτεται, τότε, φίλοι μου, αυτό είναι δικό του θέμα που πρέπει να επεξεργαστεί, όχι δικό σας. Η προϋπόθεση της αγάπης, της αληθινής, ανιδιοτελούς αγάπης, είναι η αγάπη προς τον εαυτό και αυτό δεν μπορεί να μας το προσφέρει κανείς παρά μόνο εσείς ο ίδιος στον Εαυτό σας. Όταν λέμε: "Δεν θέλω", "Άλλη φορά ναι..", "Θέλω να μείνω σπίτι", "Ευχαριστώ για τη προσφορά, αλλά προτιμώ να πάω μόνη μου" και πολλά άλλα ακόμη, σημαίνει ότι: 

-Ξέρουμε τί θέλουμε

-Αγαπάμε τον εαυτό μας

-Δεν υποτιμούμε τις ανάγκες/επιθυμίες μας

-Σεβόμαστε τον εαυτό μας

    Εάν ο άνθρωπος μας, ο φίλος μας, η μάνα μας, η αδερφή μας παρεξηγηθούν και νιώσουν απόρριψη ή θυμό αυτό δεν αφορά εμάς. Ποιός πρέπει να αναρωτηθεί..αυτός που φροντίζει τον εαυτό του ή αυτός που θυμώνει όταν ο άλλος φροντίζει τον εαυτό του; Νομίζω η απάντηση είναι προφανής. Μην φοβάστε, λοιπόν, και μην νιώθετε ενοχές..Βάλτε τα όριά σας και νιώστε λίγο περισσότερο ελεύθερος, δικός σας!Βέβαια, μην ξεχνάτε ότι είναι αμφίδρομο και ότι πάντα πρέπει να σέβεστε και να τιμάτε τα όρια του άλλου. Μην θυμώνετε, μην νιώθετε πληγωμένος ή απορριψη..Φροντίζει τον εαυτό του, δεν σημαίνει ότι δεν σας αγαπά!Απλά εκτελεί το καθήκον του..Εσείς;;