29 Αυγ 2015

Προς τους γονείς παιδιών που κάνουν ψυχοθεραπεία..

     Το να αποφασίσεις να συμβουλευτείς ψυχολόγο και να προτείνεις στο παιδί σου να μιλήσει σε κάποιο ειδικό ψυχικής υγείας είναι μια πολύ γενναία πράξη που δεν αναγνωρίζεται συχνά. Όταν το παιδί είναι έξω από τον έλεγχο του γονέα, βιώνει μια δύσκολή εφηβεία, έχει κατάθλιψη, παθαίνει κρίσεις πανικού, έχει νευρική ανορεξία ή βουλιμία και πολλά άλλα προβλήματα, τότε η μόνη λύση είναι το παιδί να μπει σε θεραπεία, δηλαδή να δει ένα ψυχοθεραπευτή και να βοηθηθεί. Ο γονέας δύσκολα δέχεται κάτι τέτοιο καθώς είναι προγραμματισμένος από τη φύση του να προσπαθεί πάντα να βοηθά το παιδί του και να βρίσκει λύσεις ο ίδιος.
     Όταν όμως ο γονιός φτάσει στο σημείο εκείνο της συναισθηματικής ωριμότητας που θα πεί "Δεν μπορώ να κάνω κάτι εγώ, θέλει τη βοήθεια κάποιου ειδικού" τότε φτάνει η μαγική στιγμή που ο γονιός αναγνωρίζει το παιδί του ως μια διαφορετική από εκείνον οντότητα και δέχεται, παρόλο που είναι ένα μεγάλο ναρκισσιστικό πλήγμα, ότι το παιδί του έχει πρόβλημα και θέλει βοήθεια. Αυτό είναι πραγματική αγάπη για το παιδί μας και ειλικρινής βοήθεια.

Αποτέλεσμα εικόνας για γονείς   Καθώς είναι πολλοί οι γονείς που ντρέπονται ή υποτιμούν την σοβαρότητα του προβλήματος, το να σηκώσεις τα χέρια και να πεις τελικά "Έχουμε πρόβλημα, πάμε στον ψυχολόγο" είναι μια πολύ γενναία πράξη που αξίζει μεγάλο σεβασμό. Γιατί, φίλοι μου, όλοι διαβάζουμε με χαρά τα άρθρα που γράφουν οι ειδικοί ψυχικής υγείας και ίσως προσπαθούμε να ακολουθήσουμε κάποιες συμβουλές, αλλά έξω από το κατώφλι του λίγοι είναι εκείνοι που θα βρεθούν και ακόμη λιγότεροι εκείνοι που θα πάνε το παιδί τους. Η ελληνική κοινωνία ακόμη αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τον ψυχολόγο και διατηρεί μια αμυντική στάση. Λανθασμένα θεωρεί ότι ο ψυχολόγος θα στρέψει το παιδί εναντίον των γονιών του ή ότι κάποιος ξένος τώρα θα του λέει τί να κάνει και ποιό είναι το σωστό..Φυσικά και κάτι τέτοιο ακούγεται απειλητικό!Αλλά δεν είναι έτσι...
     Όπως εσύ έχει παράπονα και τραύματα από τους γονείς σου, έτσι έχει και το παιδί σου. Δεν είναι κακό να δεχτείς την ευθύνη σου στα προβλήματά του, γιατί αυτή είναι η αλήθεια και στην ανατροφή σου βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια και γι αυτό θέλει πολύ κουράγιο για ένα γονιό να στείλει το παιδί του στον ειδικό. Γιατι θα δει έτσι όλα του τα λάθη, θα μάθει τί στράβωσε και γιατί, θα καταλάβει πόση σημασία είχε όταν δεν έδινε σημασία..Αλλά μετά από όλο αυτό το γολγοθά, το παιδί θα νιώσει δυνατότερο, περισσότερο αυτόνομο και φυσικά η σχέση με το γονέα θα στηρίζεται σε πιο σταθερές βάσεις.
    Μη φοβάστε να δείτε τα λάθη σας..και μόνο το γεγονός ότι πήρατε την απόφαση να δείτε ψυχολόγο σας καθιστά πολύ καλό γονέα..Ποτέ δεν θα πάψετε να είστε σημαντικός για τα παιδιά σας, αλλά σίγουρα θα είστε σημαντικότερος εάν μπορέσετε να γίνετε καλύτερος..

28 Αυγ 2015

10 κλειδιά προς μια πιο ευτυχισμένη ζωή.

    Τη σημερινή εποχή γίνεται όλο και πιο επιτακτική η ανάγκη ψυχολογικής στήριξης και βοήθειας προς τους συνανθρώπους μας. Τα ποσοστά την κατάθλιψης, των αγχώδων διαταραχών και των αυτοκτονιών έχουν ανέβει κατακόρυφα..όχι δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση, όχι δεν είναι μόνο η ελλειπής διαπαιδαγώγηση από τους φορείς, όχι δεν είναι ο σύζυγος που σε παράτησε ή η φίλη που σε πρόδωσε..Τί είναι τότε;;; ο κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω είναι ένας και αυτός είναι ΕΣΥ...
Αποτέλεσμα εικόνας για happiness love
     Έχουμε μάθει πια να κατηγορούμε τόσο πολύ τους γύρω μας και να θυματοποιούμαστε, που ξεχάσαμε ποιός είναι ο δικός μας ρόλος σε όλο αυτό..Πάρε το κομμάτι της ευθύνης που σου αναλογεί και μια μέρα θα με ευχαριστείς!Δεν υπάρχει τίποτε πιο ανώριμο και πιο δυσλειτουργικό από το να υποστηρίζουμε ότι ενώ τα κάνουμε όλα σωστά, η ζωή μας επιστρέφει όλα τα λάθος..σκέψου: έχει λογική βάση αυτό; ναι, όλοι θέλουμε "ντάντεμα", ναι, όλοι θέλουμε να μην νιώθουμε ένοχοι, αλλά...καλως ήρθες στον κόσμο των μεγάλων..πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου!

     Υπάρχουν 10 κλειδιά που από δώ και πέρα μπορούν (εάν το θέλεις κι εσύ) να σε βοηθοήσουν να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου και να βρείς την ψυχική σου ισσοροπία..το κλειδί της ευτυχίας κατά τη γνώμη μου:

     1. Άσε το Εγώ σου στην άκρη, καθώς και τις ανούσιες συγκρίσεις: είναι η φύση του ανθρώπου προκειμένου να νιώσει καλά με τον εαυτό του να συγκρίνεται με τους ανθρώπους γύρω του. Ωστόσο, είναι κάτι πολύ ψυχοφθόρο και δεν βοηθά στην προσωπική σου ανάπτυξη η σκέψη ότι είσαι καλύτερος από τον άλλο. Ο καθένας είναι μοναδικός και καλύτερος σε κάτι. Δεν έχει σημασία πραγματικά..
    2. Να ζείς στη στιγμή: οι δάσκαλοι αυτογνωσίας, οι ψυχολόγοι, οι γιόγκοι και όλοι οι άνθρωποι της Ψυχής υποστηρίζουν ότι το μεγαλύτερο μυστικό της ευτυχίας είναι να είσαι παρών κάθε στιγμή: εάν είσαι παρών σε αυτό που ζεις δεν αγχώνεσαι για το μέλλον, δεν αναπολείς ή δεν νιώθεις ενοχές για κάτι που έκανες στο παρελθόν. Είσαι εδώ, τώρα, με αυτούς που είσαι και κοίτα να χαίρεσαι την κάθε σου στιγμή. Έρευνες δείχνουν ότι εάν επικεντρωνόμαστε στο τώρα και οδηγούμε το μυαλό μας στη στιγμή και όχι στο παρελθόν-μέλλον τα επίπεδα του stress πέφτουν κατακόρυφα κάτι που αντανακλάται στο ίδιο μας το σώμα: η ανάσα είναι πιο εύκολη και ήρεμη, οι παλμοί μας πέφτουν και η εγκεφαλική δραστηριότητα είναι πιο έντονη στον μετωπιαίο λοβό και όχι στην αμυγδαλή (το σημείο του εγκεφάλου που όλα τα μοτίβα που μάθαμε στη ζωή μας και οι αναμνήσεις μας εδρεύουν). 
   3. Επικεντρώσου στην αυθεντικότητα της ζωής σου: θές να ζεις στο ψέμα ή να βρεις επιτέλους τη γαλήνη και την ψυχική ηρεμία; είναι πολλοί άνθρωποι που ζουν μέσα σε μια πλάνη, είτε με εξωσυζυγικές σχέσεις, είτε με καταχρήσεις αλκοολισμός ή ναρκωτικά και υπερφαγία. Είναι, ακόμη, πολλοί εκείνοι που χτίζουν μια περσόνα και θεωρούν ότι είναι ευτυχισμένοι μέχρι να κλείσει το φώς το βράδυ..Άφησε στην άκρη την πλάνη σου και κοίτα στα μάτια τη ζωή σου, φτιάξτη όπως θές, κάνε όσες αλλαγές χρειάζεσαι για να είσαι εσύ καλά και ανέλαβε την ευθύνη σου..μπορεί να είναι πολύ επίπονο αλλά θα ακολουθήσουν καλύτερες μέρες. 
   4. Κάνε τους στόχους σου καθημερινές συνήθειες: η απόκτηση μια συνήθειας δεν είναι τίποτε άλλο από μια εγκεφαλική διαδικασία: κάνε το μυαλό σου να καταλάβει τη νέα αυτή συνήθεια και κάνε ένα βήμα καθημερινά προς την κατάκτηση του στόχου. Για παράδειγμα εάν θέλεις να ξεκινήσεις το περπάτημα για λόγους υγείας, μάθε στο μυαλό σου τί θα σου προσφέρει αυτή η νέα συνήθεια και ξεκίνα κάθε μέρα να περπατάς..ένα τετράγωνο τη μια μέρα, δύο την άλλη κ.ο.κ. 
    5. Πέρνα χρόνο με ανθρώπους που σε εμπνέουν: είναι κάτι τόσο σημαντικό να περιβαλλόμαστε από ανθρώπους που θαυμάζουμε και μας εμπνέουν, από ανθρώπους που έχουν την ίδια ματιά με εμάς για τη ζωή και μπορούν να μας ενθαρρύνουν. Απομάκρυνε άτομα "τοξικά" από τη ζωή σου, άτομα που θα σου πούν μόνο τί ΔΕΝ μπορείς να κάνεις, άτομα που σε ανταγωνίζονται ή που δεν νοιάζονται αρκετά για τη ζωή σου και την προσωπική σου βελτίωση. 
    6. Μην φοβάστε να αποτύχετε: ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την ευτυχία είναι η επιμονή ακόμη και όταν η αποτυχία μας χτυπάει την πόρτα..μην χάνετε το θάρρος σας, μην φοβάστε. Η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να πιστέψετε ότι δεν υπάρχει τίποτε που να μην μπορείτε να καταφέρετε!
   7. Να βοηθάτε τους άλλους όποτε μπορείτε: όχι για να πάρετε προσωπική ευχαρίστηση ή ναρκισσιστική ηδονή, απλά για να..βοηθήσετε κάποιον. Γιατί; επειδή μπορείτε, επειδή η αγάπη όταν διαιρείται πολλαπλασιάζεται και επειδή η θετική ενέργεια θα γεμίσει τον χώρο!
     8. Αφήστε πίσω παλιές πληγές: ένα σημαντικό βήμα προς την αυτοβελτίωσή σας είναι να μην κοιτάτε το παρελθόν με πικρία. Θρηνήστε, κλάψτε, θυμώστε και μετά δείτε τί σας έμαθε αυτή η εμπειρία. Κάτι πάντα υπάρχει για να πάρουμε. Όλα όσα ζούμε μπορούν να μας διδάξουν κάτι..δείτε το με ειλικρινή ματιά και κοιτάξτε μπροστά. Σκεφτείτε: "Είναι αυτό που είναι, τί μπορώ να κάνω; " και προχωρείστε..είναι πολύ σημαντικό να μην μένετε προσκολλημένος σε παλιές πληγές. 
      9. Κάντε την αυτοκριτική σας: πολλοί άνθρωποι φοβούνται και πέφτουν στην παγίδα της κατηγορίας των γύρω τους ή της ζωής..Μείνετε μόνος για λίγο κάθε μέρα, ανάψτε ένα κερί και γράψτε σε ένα χαρτί τί θέλετε να αλλάξετε σε εσάς, ή γιατί κάνετε αυτά που κάνετε; για την αποδοχή, για να πάρετε πίσω εις διπλούν, για να σας αγαπούν; Όπως έχω πει και σε προηγουμενο άρθρο, το I  γίνεται Eye (δηλαδή Μάτι) και παρατηρεί τον εαυτό. Να είστε ειλικρινής και ανοιχτόμυαλος και αυτή η διαδικασία να είστε σίγουρος ότι θα σας ανοίξει τα μάτια. 
       10. Τελευταίο και σημαντικότερο: φροντίστε τον εαυτό σας! Ανάψτε άσπρα κεριά, κάντε χαλαρωτικό ποδόλουτρο, δείτε μια αγαπημένη ταινία, μιλήστε για ένα θέμα που σας αρέσει, τρώτε υγιεινά, γυμναστείτε, κάντε διαλογισμό, βγείτε μια βόλτα, αγοράστε κάτι για εσάς και πείτε ότι σας αξίζει. Κανείς δεν θα σας αγαπήσει όπως εσείς τον εαυτό σας..
Καλό ταξίδι λοιπόν! 

19 Αυγ 2015

Όρια και Αγάπη...αλληλένδετα ή αλληλοαποκλειόμενα;


     Ο τίτλος μιλάει από μόνος του..Εσείς τί πιστεύετε; Μπορείς να πεις σε κάποιον "Όχι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό, δεν θέλω.." και να τον αγαπάς; Η ενοχική φωνή μέσα μας (βέβαια εξαρτάται από τον τρόπο που μεγάλωσε ο καθένας) θα έλεγε ένα μεγάλο και κατηγορηματικό ΟΧΙ, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ΦΥΣΙΚΑ ΝΑΙ..Για να δούμε..
Αποτέλεσμα εικόνας για boundaries and love
   Σύμφωνα με την εκπληκτική Lisa A. Romano, Αμερικανίδα σύμβουλο που ειδικεύεται σε αλκοολικές οικογένειες και οικογένειες με ναρκισσιστές γονείς και αλληλεξάρτηση, από την παιδική μας ηλικία οι γονείς μας μας "προγραμμάτισαν"  με βάση τις δικές τους αξίες, πεποιθήσεις και απόψεις για τη ζωή. Αυτό το matrix δεν είναι δικό μας αλλά είναι περασμένο σε εμάς μέσα από την συμβίωση με την υπόλοιπη οικογένειά μας. Ζώντας με μια ναρκισσιστική μητέρα ή πατέρα ή με ενοχικούς γονείς μπορούμε να αποκτήσουμε μια αρκετά λανθασμένη άποψη και στάση για το τί είναι όρια και γιατί υπάρχουν στη ζωή μας. 
      Τα όρια υπάρχουν γιατί ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε με την μαγική ικανότητα να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων ανθρώπων, ναι, ναι,ούτε και των αγαπημένων του!Έτσι, υπάρχουν τα όρια, για να δούμε μέχρι που "μας παίρνει", πού είναι η κόκκινη γραμμή του ανθρώπου απέναντί μας και η δικιά μας. Ένα είναι σίγουρο...ως Έλληνες όλοι και όλες θα έχετε δεί ότι τα όρια είναι κάτι "σκοτεινό" στις ελληνικές οικογένειες. Η ελληνίδα μάνα είναι γνωστή καταπατητής!
     Παρόλ' αυτά τα όρια δείχνουν και φέρνουν υγεία και ισορροπία μέσα σε μια σχέση. Σε κάποια σπίτια, το να κλειδώνεσαι στο δωμάτιό σου, ακόμη και ως έφηβος, σήμαινε κάτι κακό: τί έχεις; είσαι ερωτευμένη; σε πλήγωσε κανείς; κρύβεις κάτι; Η ανακοίνωση του φοιτητή ότι θα φύγει από το πατρικό σπίτι ίσως βρεί μια απάντηση του τύπου: τί παράπονο έχεις από εμάς; όλα δεν τα έχεις εδώ; τί σου κάναμε; Ο άνθρωπος που έχει όρια απαντά πολύ διαφορετικά σε αυτές τις περιπτώσεις από έναν άλλο που δεν έχει μάθει να τα θέτει. 
     Ο φόβος ότι θα χάσουμε ή θα τσακωθούμε με τον απέναντί μας είναι ένα πολύ σημαντικό εμπόδιο για την οριοθέτηση του γονέα, φίλου, αφεντικού ή συντρόφου. Πιστεύουμε, εσφαλμένα, ότι εάν αρνηθούμε κάτι ή πούμε ότι δεν θέλουμε να κάνουμε το x πράγμα σε κάποιον ή με κάποιον, π.χ. να πάμε σε μια συναυλία, να πάμε μια εκδρομή κτλ. αυτόματα αυτό θα σημαίνει ότι απορρίπτουμε τον άλλον και ίσως νιώσει ότι δεν τον αγαπάμε. Νιώθουμε ενοχές, νιώθουμε κακοί, σκεφτόμαστε τα σενάρια "Και αν πήγαινα....;". Τελικά, κάνουμε κάτι με το ζόρι, δεν διασκεδάζουμε και νιώθουμε θυμό. Τα όρια ωστόσο δείχνουν αγάπη προς τον εαυτό. Εάν το άτομο που έχουμε απέναντί μας ταυτίζει τα "χατήρια" ή ότι άλλο με την αγάπη, και από την οριοθέτηση θεωρεί ότι απορρίπτεται, τότε, φίλοι μου, αυτό είναι δικό του θέμα που πρέπει να επεξεργαστεί, όχι δικό σας. Η προϋπόθεση της αγάπης, της αληθινής, ανιδιοτελούς αγάπης, είναι η αγάπη προς τον εαυτό και αυτό δεν μπορεί να μας το προσφέρει κανείς παρά μόνο εσείς ο ίδιος στον Εαυτό σας. Όταν λέμε: "Δεν θέλω", "Άλλη φορά ναι..", "Θέλω να μείνω σπίτι", "Ευχαριστώ για τη προσφορά, αλλά προτιμώ να πάω μόνη μου" και πολλά άλλα ακόμη, σημαίνει ότι: 
-Ξέρουμε τί θέλουμε
-Αγαπάμε τον εαυτό μας
-Δεν υποτιμούμε τις ανάγκες/επιθυμίες μας
-Σεβόμαστε τον εαυτό μας
    Εάν ο άνθρωπος μας, ο φίλος μας, η μάνα μας, η αδερφή μας παρεξηγηθούν και νιώσουν απόρριψη ή θυμό αυτό δεν αφορά εμάς. Ποιός πρέπει να αναρωτηθεί..αυτός που φροντίζει τον εαυτό του ή αυτός που θυμώνει όταν ο άλλος φροντίζει τον εαυτό του; Νομίζω η απάντηση είναι προφανής. Μην φοβάστε, λοιπόν, και μην νιώθετε ενοχές..Βάλτε τα όριά σας και νιώστε λίγο περισσότερο ελεύθερος, δικός σας!Βέβαια, μην ξεχνάτε ότι είναι αμφίδρομο και ότι πάντα πρέπει να σέβεστε και να τιμάτε τα όρια του άλλου. Μην θυμώνετε, μην νιώθετε πληγωμένος ή απορριψη..Φροντίζει τον εαυτό του, δεν σημαίνει ότι δεν σας αγαπά!Απλά εκτελεί το καθήκον του..Εσείς;;

5 Αυγ 2015

Συνεξάρτηση & ο δρόμος προς την απελευθέρωση.

     Ένα ήσυχο πρωινό καθόμουν με τις γιαγιάδες στην αυλή και έπινα καφέ..καθώς μιλούσαμε για συνταγές και έξυπνα τρικ να καθαρίσεις τα χαλιά σου (τα αγαπημένα θέματα των γιαγιάδων), αναπολούσα τα δροσερά πρωινά στο εξοχικό μας σπίτι. Όταν η γιαγιά Μαρία συμφώνησε μαζί μου, της είπα αφελώς: "Καλά, εσύ γιατί έφυγες και δεν έμεινες;", η απάντηση της έμοιαζε με κινέζου αυτοκράτορα που διατάζει να εκτελέσουν κάποιον!Πώς τόλμησα να σκεφτώ κάτι τέτοιο; και τί θα γίνει ο παππούς; πώς θα επιβιώσει μόνος του;;(στο ίδιο σπίτι που μένει επί 50 χρόνια), τί θα πεί ο κόσμος;; Η άλλη γιαγιά, η γιαγιά Χρυσούλα, κουνούσε το κεφάλι λέγοντας "Βέβαια, βέβαια, ντροπή!"..Ναι. Ok. Ας πάω σπίτι να γράψω ένα άρθρο για την "Συνεξάρτηση".
     Συνεξάρτηση είναι η σχεσιακή κατάσταση (μέσα στη σχέση δηλαδή) όπου το ένα άτομο αναλαμβάνει να ικανοποιεί τις ανάγκες, τις προτιμήσεις και τα συναισθήματα του άλλου, σαν να είναι τα δικά του. Ένα άτομο που είναι συνεξαρτόμενο σκέφτεται τί μπορεί να αρέσει, να χρειάζεται, να μην αρέσει κτλ ο άλλος και τα εκτελεί/ικανοποιεί πρίν καν ο άλλος τα ζητήσει. Κλασσικά παραδείγματα συνεξάρτησης είναι η μαμα που κάνει την εργασία του παιδιού της για να προλάβει να πάει καράτε, η κοπέλα που ψάχνει δουλειά στον σύντροφό της επειδή έχει στενοχωρηθεί που τον απέλυσαν, ακόμη και όταν κάποιος φίλος μας λέει ότι πρέπει να πάει στο γιατρό και δεν έχει αυτοκίνητο και εμείς (ενώ έχουμε κάποια άλλη δουλειά) προσφερόμαστε να τον πάμε και μετά νιώθουμε εκνευρισμό. Προσοχή: το τί νιώθουμε έχει μεγάλη σημασία..εάν νιώθουμε ευχαρίστηση δεν είναι συνεξάρτηση, εάν κάνουμε κάτι επειδή το θέλουμε πραγματικά, δεν είναι συνεξάρτηση. Εάν κάνουμε κάτι επειδή νιώθουμε ότι πρέπει, ότι διαφορετικά ο άλλος θα μας θυμώσει, ότι θα φύγει, ότι είμαστε εγωιστές εάν δεν το κάνουμε, τότε είναι Συνεξάρτηση.
     Πώς έγινε αυτό; Αυτό έγινε όταν το παιδί σε μικρή ηλικία δεν είχε ισότιμη σχέση με τους γονείς του και δεν ρωτήθηκε ποτέ: "Εσύ τί λές;", "Εσύ τί θές να κάνουμε;", "Εσύ ποιό προτιμάς;". Δυστυχώς είναι πολλοί οι γονείς που θεωρούν οτι είναι τα "αφεντικά" των παιδιών τους μέχρι κάποια ηλικία και μετά, το παιδί χωρίς τα απαραίτητα εργαλεία, παίρνει αυτό το μήνυμα ως δεδομένη πραγματικότητα και βγαίνει στον κόσμο..τί θα αναζητήσει;τί σχέσεις θα ψάξει να βρεί και τί εικόνα θα έχει για τον εαυτό του; Θα σας πώ..κατά πάσα πιθανότητα, θα βάζει τις δικές του ανάγκες και τα δικά του θέλω στην άκρη, ικανοποιώντας τα θέλω και τις ανάγκες των άλλων, γιατί αυτό το μήνυμα έχει πάρει από τη μαμά και τον μπαμπά.Ότι η δική του "φωνή" δεν είναι τόσο σημαντική και ότι η αγάπη είναι μια θυσία και μια εξυπηρέτηση του άλλου. 
     Η Παναγιώτα Κυπραίου, ψυχοθεραπεύτρια- συντονίστρια σχολών γονέων, δίνει ένα μικρό τεστάκι συνεξάρτησης: Αν απαντήσετε "Ναι" σε 4 ή περισσότερες από τις παρακάτω δηλώσεις, τότε έχετε κάποιο βαθμό συνεξάρτησης: 

1. Δεν μπορείτε να πείτε Όχι
2. Νιώθετε άβολα και ένοχα όταν κάνετε αυτό που θέλετε.
3, Έχετε δυσκολία να δεχτείτε κοπλιμέντα από τους γύρω σας.
4. Ντρέπεστε ή νιώθετε υπεύθυνος για την κακή συμπεριφορά των γύρω σας.
5. Αποφεύγετε τη σύγκρουση πάση θυσία, πιστεύοντας ότι δεν θα βρείτε το δίκιο σας ή ότι κατα βάθος έχει δίκιο ο άλλος.
6. Συνεχώς σκέφτεστε και προλαβαίνετε τις ανάγκες των άλλων και τις ικανοποιείτε πρίν σας το ζητήσουν.
7. Έχετε την τάση να έλκετε ανθρώπους που θέλουν κάτι.
8. Νιώθετε μεγάλο άγχος όταν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως τα θέλετε. 
9. Νιώθετε θυμό και δεν ξέρετε γιατί. 
10. Πάντα κάνετε τα χατήρια των άλλων (και το δικαιολογείτε λέγοντας "Είμαι καλή μάνα, σύντροφος, σύζυγος, υπάλληλος....").

    Εάν το άρθρο σήμερα περιγράφει κάτι από εσάς τότε είναι σημαντικό να ξέρετε πώς ΕΧΕΤΕ ΣΗΜΑΣΙΑ, ΕΧΕΤΕ ΑΞΙΑ και ΕΙΣΤΕ ΑΡΚΕΤΟΣ-Η ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΣΤΕ. Η Αγάπη, η πραγματική ΑΓΑΠΗ,δεν είναι εξυπηρέτηση, δεν είναι υποχώριση, δεν είναι μια διαρκής αυτοθυσία. ΟΧΙ. Η πραγματική αγάπη είναι Ελευθερία, αφήνω τον άλλον να ζήσει έτσι όπως επιλέγει αυτός να ζήσει, αφήνω τον άλλον να αναπτυχθεί και να μάθει μέσα στο σενάριο της ζωής του, αλλά κυρίως αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο από ξένα δεσμά, τον αγαπώ και του παρέχω ότι χρειάζεται. Ο Χ. Μπουκάι υποστηρίζει ότι το να σε λένε Εγωϊστή, δεν πρέπει να θεωρείται προσβολή, γιατί το πιο σωστό είναι να έχω Εγωϊσμό, αφού μόνο εγώ μπορώ να παρέχω στον εαυτό μου ότι χρειάζεται και να μόνο εγώ έχω την ευθύνη να τον φροντίζω. Πιστέψτε με, είναι πολύ πιο εύκολο να ρωτήσω τον Εαυτό μου: "Τί χρείαζομαι αυτή τη στιγμή; τί έχω ανάγκη;" παρά να προσπαθώ να μπώ στο μυαλό του άλλου και να προσπαθώ να ικανοποιήσω τις ανάγκες του πριν καν το ζητήσει και να έχω και την αγωνία εάν έπεσα μέσα!
     Ένα σημαντικό βήμα μακριά από την Συνεξάρτηση είναι να ρωτάω τον εαυτό μου συνεχώς :"Πώς νιώθω;". Στην αρχή θα σας φανεί παράξενο, ίσως και αστείο, αλλά πρέπει να το κάνετε για να δώσετε φωνή στον Εαυτό σας, καθώς από μικροί μάθαμε να υποχωρούμε μπροστά στις ανάγκες των άλλων και να μην ακούμε τον εαυτό μας. Ρωτήστε, λοιπόν, "Πώς νιώθω που πάω τη θεία στο γιατρό; πώς νιώθω που βγαίνω για καφέ με μια φίλη; πώς νιώθω που εκείνος-η δεν με ρωτάει ποτέ τί κάνω;πώς είμαι, πώς νιώθω που ο άντρας μου φωνάζει στα παιδιά, πώς νιώθω που προσφέρθηκα να κάνω κάτι; το θέλω πραγματικά; με το να ρωτάτε τον εαυτό σας καταλαβαίνετε τί γίνεται: εάν για κάτι δεν νιώθετε καλά, του βάζετε κόκκινη σημαιούλα και εκεί καταλαβαίνετε ότι πράττετε ως Συνεξαρτώμενος και όχι ως Ελεύθερος Εαυτός. Είναι κάτι δύσκολο και επίπονο αλλά, πιστέψτε με, αξίζει όσο τίποτε άλλο.
     Ένα ακόμη σημαντικό βήμα είναι να βάζετε τα όρια σας και να εξετάζετε εάν κάτι που σας ζητούν είναι ρεαλιστικό. Ένα παράδειγμα: η πεθερά σας σας ζητάει να την πάτε στο γιατρό και εσείς πρέπει να πάρετε το παιδί σας από το φροντηστήριο. Σενάριο 1: λέτε ναι σκεπτόμενη ότι είναι μεγάλη γυναίκα, κρίμα η κακομοίρα, κανείς δεν τη φροντίζει κι ας έχει τόσα παιδιά, είστε η καλύτερη νύφη και επειδή σας αγαπάει σας το ζητάει κτλ Βλέπετε τί κάνετε;; Αποτέλεσμα: πάτε με την πεθερά σας στο γιατρό, υποχρεώνεστε σε μια φίλη να πάρει το παιδί και νιώθετε πολύ θυμό που υποχρεωθήκατε να το κάνετε. Η αλήθεια όμως είναι..Υποχρεωθήκατε στ' αλήθεια; δεν είχατε άλλη επιλογή; 
     Σενάριο 2: Λέτε "Συγνώμη μαμά, αλλά έχω να πάρω το παιδί. Μπορώ να πάρω το γιό σου να δώ εάν μπορεί να σε πάει εκείνος. Λυπάμαι, εάν με έπαιρνες 1-2 ημέρες πριν θα το είχα κανονήσει αλλά...."
Η ενοχική σκέψη θα πεί "Χρύσα ποιός μιλάει έτσι; δεν γίνονται αυτά τα πράγματα." και η απάντησή μου είναι "Γιατί δεν γίνονται; τί φοβάσαι;". Αυτό πρέπει να σκέφτεστε κάθε στιγμή: "Τί φοβάμαι;" μήπως με παρατήσει; μήπως θυμώσει; μήπως δεν είμαι πια καλή; Αυτοί οι φόβοι είναι ρεαλιστικοί;  τί μπορεί να μου συμβεί; Υπάρχει κάτι χειρότερο από το να σκέφτομαι για λογαριασμό του άλλου και να υποτιμώ εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου; Η απάντηση δική σας..

Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Μεγαλώνοντας από ένα ναρκισσιστή γονέα..6 αποτελέσματα..

     Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας είναι μια διαταραχή κατά την οποία το άτομο ασχολείται συνεχώς με τον εαυτό του, νιώθει ότι ε...